Συνεργασίες με Νίκο Αντύπα, Λίνα Νικολακοπούλου με Μητσιά, Κηπουργό & άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες και εξαφανίζεσαι…. τι έγινε;
Κάηκα. Έτσι απλά. Δεν είχα το στομάχι να χωνέψω τα πράγματα που δε μου άρεσαν στο χώρο (και δεν ήταν λίγα), δε μπορούσα να συνηθίσω ότι είμαι αναλώσιμη στα σχήματα (όποιος θέλει να φανεί ότι αλλάζει κάτι σε μια σεζόν, αλλάζει πρώτα την τραγουδίστρια!), δεν κατάφερα να διαχειριστώ το ότι τραγουδούσα πράγματα που ήθελαν την έγκριση άλλων ανθρώπων, σα να μη με αφορά πολύ το θέμα. Ε, και το “χάθηκες” δεν είναι και τελείως ακριβές. Από τότε που δε βγαίνω στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, έχω κάνει συνεργασίες και δουλειές που πολλοί δεν έχουν σκεφτεί καν. Απλά, δεν υπάρχουν εκπομπές που να τις καλύπτουν!

Λαϊκά, Ρεμπέτικα, Έντεχνα, Ποίηση & Κέλτικα, κάποια από τα είδη που τραγουδάς! Τι σε αντιπροσωπεύει πιο πολύ;
Ξέχασες το ροκ & τα παραδοσιακά! Το καθένα έχει σχέση με κάποια πλευρά του εαυτού μου. Τα ρεμπέτικα έχουν να κάνουν σίγουρα με τη Σύρο, δεν ακούγαμε καθόλου στο σπίτι, είναι τελείως αποτέλεσμα του… αέρα του νησιού! Τα παραδοσιακά είναι κληρονομιά της Πελοποννήσου, η μητέρα μου είναι από ένα χωριό έξω από τη Μονεμβασιά. Τόσο η ίδια όσο και η γιαγιά μου έχουν μακράν καλύτερες φωνές από εμένα και στο σπίτι γινόντουσαν άπειρα γλέντια! Ο πατέρας μου φταίει για τα ροκ ακούσματα – τα γλέντια πάντα ξεκινούσαν με Σαββόπουλο και Ρόλινγκ Στόουνς! Τα κέλτικα είναι αποτέλεσμα της αγάπης μου για τα άτομα που απαρτίζουν το συγκρότημα “Ιέρνις” (αυτοί με προέτρεψαν αρχικά να ασχοληθώ) με το οποίο παίζουμε αυτή τη μουσική και μιας αγάπης που είχε πάντα η μητέρα μου για την αμερικάνικη folk μουσική – ο πρώτος δίσκος που άκουσα στη ζωή μου ήταν Joan Baez…

Νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό στη μουσική μου πορεία είναι η άρνηση να μείνω σε ένα και μόνο είδος. Η αδυναμία προσκόλλησης σε ένα πράγμα, χόμπι, αντικείμενο, μέρος είναι κάτι που με χαρακτηρίζει γενικά σαν άνθρωπο…

διαβάστε περισσότερα εδώ

πηγή: urbanlife.gr